Gözlerimin altında mor halkalar oluşmaya başladı.bana hiç yakışmadıklarını farkında olsam da kabullenmekle yükümlüyüm.sıkışmış zamanlar yaşıyorum.çok istediğim bir şey ,asla benim olmayacağını bile bile bekliyorum.kulağa ne kadar saçma gelse de.acıdan haz duyuyorum beklide.çok hızlı devir daim yapıyor hayatım.hız beni yorsa da bünyemde yarattığı alışkanlığa uyum sağlıyorum.değişik zaman aralıklarıyla karşı koyulamaz bir şekilde vücudumu ele geçiren başka bir benliğim olduğunu düşünmeye başladım.varlığından rahatsızım.fakat beni ele geçirmesine izin vermemde zor olmuyor.kendimle savaşıp,kendimle çelişiyorum.kendi kendimi yoruyorum.bu yüzdendir ki kimseye kızamıyorum,kimseyi suçlayamıyorum.materyalist bir hayat biçimi geliştirmeye çalışıyorum.bu kez de dokunduğum ,tattığım,kokladığım hiçbir olguyu,duyguyu hissedemiyorum.kendi tedavimi kendim oluşturma taraftarıyım.sadece zaman ,yeteri kadar az,oldukça fazla zamana ihtiyacım var.yakmazsam içimindeki kuleleri ,şehirleri…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder