21 Nisan 2010 Çarşamba

Bir Kelebek Daha Öldürdüm Ellerimde






Oysa bu kes gökyüzünde karabuluntlar görmemiştim.Ama beklenmedik yağmurlar yağdı üzerimize.Keyif alınabilecek gibi değildi ıslanışımız.ve bir kelebek daha öldürdüm ellerimle.yine değişmedi bu senaryo.sanırım kötü bir yazarım ben ve sonunda yaktım yine herşeyi...

Kalanları Çıkartıp , Gerisini Attım



Bayatlamış bir kraker gibi hayatım artık.Nerden tutsam dağılıyor.O kadar ufalandı ki elimde , şimdi nasıl birleştirebilirim düşüncelerinde buluyorum kendimi.İşin acıklı yanı ise, paketi açıp yeni bir kraker almaya gücüm yok..Yada bunun nasıl yapılacağını unuttum.Ya da yapmak istemiyorum.
Bilmiyorum.
Bilinçsizlikle ve sadece benim üstüme yağan yağmurlarla uğraşıyorum. Ben büyümeyi düşlemiştim. Yaşlanmak biraz erken sürpriz yaptı bünyeme. Ağır oldu.
Çözümüm yoksa, arkama bakmadan kaçmak gibi taktiklerim vardı. Ama bu kez dizlerime kadar battım çamura. Adım dahi atamıyorum ki, kaçıyım. Bu çıkmazı da öyle bir sevdim ki, hem ağlıyorum ,hem kaçmak gelmiyor içimden.Yüksek sesle söylendiğinde bana da komik gelmiyor değil hani J
Depresyon denen tehlikeli sularda yüzüyor olabilirimJ Lakin suyu hissetmediğim için, farkında değilim. Ya da bende gösterdiği tepkime farklı. Dozunu az ya da çok kaçırdım sanırım.
Bir süper kahramana ihtiyacım var. Beni çamurdan çıkaracak ve ben orda iken duyduğum hazzı unutturacak. Bu kurtarıcı ben olmalıyım ama. İçimden bir şey olmalı. Bir ışık olmalıyım , bir duygu , bir koku.Ne biliyim bir şey olmalıyım ama ben olmalıyım.Kendime yaptığım her şey için , kendimden özür dilemeliyim.Sonrada bundan ders almalıyım .Kendimi kandırmadan ,gerçekten görmeliyim bir şeyleri.
İnsanlara zarar vermek istemiyorum artık.Çünkü bunu kimseye değil ,yine dönüp dolaşıp kendime yaptığımı idrak edebilecek yaştayım.Kasıtlı yapmıyorum kötü yaptığım şeyleri.Ne zaman,kim yaptı bilmiyorum ama LANETLENDİM.Ve kendimle birlikte birkaç kişiyi de bu kısır döngünün içine soktum.Galiba elime değen ölüyor.

Söz veriyorum ,zararsız olacağım artık.Bilinmeyen bir ülkeye gideceğim.Ve yanıma sadece, müzik kutumu, çikolatalarımı ve sallayınca kar yağan küremi alacağım.Sonrada bir ağacın altında oturup ,mutlu olmayı bekleyeceğim.
İşte hepsi bu..Gerçi ben bunları yazmayacaktım ama .L

11 Nisan 2010 Pazar

Sessizliğin çınlıyor kulaklarımda


Belkide çok hızlı koşuyorum.

Nefesimin tıkanmasını göze almadan.

Tepeyi aştığımda ,yokuşun sonunda ,

Aşamayacağım bir duvar görmekten korkuyorum.

Çarpıp yaralanmama izin verme.

sen bensin bende sen artık...

sen bensin bende sen artık...